Artikelen

Het bijen bestaan houdt mij al van jongs af aan bezig.  Als baby bestond mijn voornaamste hobby uit de soepele combinatie van eten en chillen. Moeiteloos gingen deze tijdsbestedingen in elkaar over. Vooral niet teveel bewegen leek mijn motto. Ja. Ik was een tevreden blonde mini Boeddha.  Mijn ouders maakten spontaan een vreugdedansje toen ik […]

“Go on! Toe maar Annemarie. Je kunt het!” Mijn juf geeft me het laatste zachtmoedige zetje. Ik loop het trappetje op richting het gigantische podium dat met grote showlampen in minstens vijf felle kleuren verlicht is. Nu gaat het echt gebeuren. Hier en nu. Niet over 10 minuten want dan is het weer voorbij. Dit

Lang lang gelee woonde er eens een heks op een berg. De heks had een grote moestuin vol geurende en helende kruiden. Ze bereidde daarvan magische medicijnen in haar grote kookpot. Met deze bijzondere dranken hielp zij de mensen in het dorp. Het dorp lag in het dal van de berg. Boven op haar berg

Er liepen twee rails naast elkaar door een uitgedroogd landschap. Zegt de linkerrail tegen de rechterrail: “Goh, tis best wel even geleden dat er een grote gele trein over ons is heengegaan hè?” De rechter antwoord op besliste toon: “Kan me niet heugen inderdaad”. De linkerrail denkt hardop na: “Misschien komt het omdat we niet

Hier zit ik dan. Met mijn billen stevig op de aarde. Op Bali. In het geurende gras. In een botanische tuin. Alles om me heen lijkt betoverd. Alsof de kleuren net een beetje helderder zijn. En de vormen nog weelderiger dan de kleuren, bijna erotiserend. Als Alice vanuit haar Wonderland nu achter een Frangipani boom

Het is donker. Pikdonker. Zo donker kan het alleen in de woestijn zijn.  Ik draag een weinig verhullende outfit. Een knalrode bikini met een kobaltblauwe Spandex en een hoge zwarte hoed met adelaarsveer. Ik zit op een met LED verlichte fiets en tast in het duister, zie slechts zand voor ogen.  Uit het diepe donker

14-02-2015 Valentijnsdag. Geen mooier moment om het ware liefdesverhaal van Parijs uit de doeken te doen. Annemarie Roozenboom schrijft voor Shine magazine over de getekende stad der liefde die in het diepst van haar ziel getroffen werd.. maar zich nooit zal overgeven. Het startschot van het jaar 2015. Dat blijft me in diepe stilte bezighouden.